1 Δεκεμβρίου 2012

Οι αγροίκοι να μην το διαβάσουν



Επέτειος τριών  χρόνων.
Ανατριχίλα: ήρθες στον ύπνο μου. Αγκαλιαστήκαμε και συνετέλεσες στο να ξυπνήσω και να νιώσω ακόμα πιο σίγουρη για το περίεργα θαυμάσιο που μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Ακόμα κι έτσι, βοηθάς, βρε παιδάκι μου!
Δε θα ξεκινήσω το πένθιμο εμβατήριο που είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς τα κοροϊδεύαμε αυτά, έτσι δεν είναι ?

Αποφάσισα να φτιάξω ένα μικρό ασκέρι με το soundtrack σου απόψε, και λέμε μικρό καθότι ήσουν απεριόριστη μουσική για μένα που δε χωρά σε τρία άσματα.
Μάρκος και Άννα, από τα κατσιμηχάδερφα που τα θεωρούσα φλωράκια μετά την τετριμμένη τους επιτυχία «μια βραδιά με cookie», μέχρι που ξεκίνησες να μου το τραγουδάς τα βράδια τότε.  Το ανακάλυψα σήμερα και σε δική σου ερμηνεία στον σωλήνασου.κομ. Το απολαυστικό είναι ότι σίγουρα ήξερες πως η κιθάρα ήταν ξεκούρδιστη, καθώς και εσύ τόπους τόπους, αλλά δεν έδωσες πολύ δεκάρα. Πάντα με την καρδιά σου τραγουδούσες και τους κέρδιζες μωρέ…  
Συνεχίζω με το Darling, που ήταν το τραγούδι μας. Δεν μου έχει συμβεί να το ακούσω χωρίς να βουρκώσω. Είναι στον αυτόματο ο δάκρυος. Ως τώρα. Πρώτη φορά άκουσα τους στίχους. Άμεσα συνδέθηκε με άλλα μαγικά πράματα συν βέβαια την αγάπη που σου έχω. Δε θα μου έκανες ζήλειες, το ξέρω, έχουν περάσει και 500 χρόνια από τότενες που το παραγγέλναμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε. Μη σου πω ότι νοιώθω παράξενα ευτυχισμένη που το ακούω και έχει μια φρεσκάδα γεμάτη αγκαλιές με γέλια. Εσύ μου το 'μαθες!
Τελευταίο για φέτος, (στην επόμενη επέτειο πάλι), που έπαιζες και τραγουδούσες καταπληκτικά. Εννοείται πως ούτε καν το 'ξερα μέχρι να μου το τραγουδήσεις. Δεν ξεχνώ ότι τους είχες ζωγραφίσει τους σκορπιούς όντας μικρούλης, ως μέγας θαυμαστής!
Εδώ έσπασα λίγο. Έχω να το ακούσω και καιρό.

Σε αγαπώ πάντα, ταξιδεύεις μέσα στην καρδιά μου (μέχρι να με πάρει κι εμένα ο χάρος βέβαια).

R.I.P ή κάν' τα όλα ρημαδιό όπου είσαι