Πάει καιρός μπόλικος,
Γιάνγκο..
Έπρεπε όμως να κλείσει ο κύκλος
της πλέμπας και αδράνειας, να χωνέψει καλά η κουρούμπα πόσοχρόνοέχασαπαναγιάΜουμεγαλόχαρη
– εδώ σταυροκοπιόμαστε λυσσασμένα – με τις ανεπανάληπτες επιλογές μου, να πω κι άλλες τέτοιες κλισέ αttackάρες και να
εμφανιστούν καταστάσεις triggerpoint ώστε επιτυχώς να ξανανοίξουν
τα αυτιά και τα μάτια, να ξαναφυτρώσουν τα χέρια και η προβοσκίδα και η ουρά και
το τρίτο ρουθούνι και να βγω στους 5 δρόμους να τρομάξω τους ανυποψίαστους γειτόνους (γιατί ναι,
αυτός ήταν ο στόχος).
Δεν ξέρω τι ευφυήματα, τι λογοτεχνικά θαύματα, τι μπούρδα τέλος πάντων, θα
κατεβάσει η βάση δεδομένων μου από δω και μπρος, αλλά μια γεύση της πνευματικής
μου δυσκινησίας δίδεται από τα ξεχειλωμένα σχεδόν χαμόγελα που μου προκαλεί το
παρακάτω άσμα
http://www.youtube.com/watch?v=J2ZYieVpCMA