1 Δεκεμβρίου 2012

Οι αγροίκοι να μην το διαβάσουν



Επέτειος τριών  χρόνων.
Ανατριχίλα: ήρθες στον ύπνο μου. Αγκαλιαστήκαμε και συνετέλεσες στο να ξυπνήσω και να νιώσω ακόμα πιο σίγουρη για το περίεργα θαυμάσιο που μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Ακόμα κι έτσι, βοηθάς, βρε παιδάκι μου!
Δε θα ξεκινήσω το πένθιμο εμβατήριο που είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς τα κοροϊδεύαμε αυτά, έτσι δεν είναι ?

Αποφάσισα να φτιάξω ένα μικρό ασκέρι με το soundtrack σου απόψε, και λέμε μικρό καθότι ήσουν απεριόριστη μουσική για μένα που δε χωρά σε τρία άσματα.
Μάρκος και Άννα, από τα κατσιμηχάδερφα που τα θεωρούσα φλωράκια μετά την τετριμμένη τους επιτυχία «μια βραδιά με cookie», μέχρι που ξεκίνησες να μου το τραγουδάς τα βράδια τότε.  Το ανακάλυψα σήμερα και σε δική σου ερμηνεία στον σωλήνασου.κομ. Το απολαυστικό είναι ότι σίγουρα ήξερες πως η κιθάρα ήταν ξεκούρδιστη, καθώς και εσύ τόπους τόπους, αλλά δεν έδωσες πολύ δεκάρα. Πάντα με την καρδιά σου τραγουδούσες και τους κέρδιζες μωρέ…  
Συνεχίζω με το Darling, που ήταν το τραγούδι μας. Δεν μου έχει συμβεί να το ακούσω χωρίς να βουρκώσω. Είναι στον αυτόματο ο δάκρυος. Ως τώρα. Πρώτη φορά άκουσα τους στίχους. Άμεσα συνδέθηκε με άλλα μαγικά πράματα συν βέβαια την αγάπη που σου έχω. Δε θα μου έκανες ζήλειες, το ξέρω, έχουν περάσει και 500 χρόνια από τότενες που το παραγγέλναμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε. Μη σου πω ότι νοιώθω παράξενα ευτυχισμένη που το ακούω και έχει μια φρεσκάδα γεμάτη αγκαλιές με γέλια. Εσύ μου το 'μαθες!
Τελευταίο για φέτος, (στην επόμενη επέτειο πάλι), που έπαιζες και τραγουδούσες καταπληκτικά. Εννοείται πως ούτε καν το 'ξερα μέχρι να μου το τραγουδήσεις. Δεν ξεχνώ ότι τους είχες ζωγραφίσει τους σκορπιούς όντας μικρούλης, ως μέγας θαυμαστής!
Εδώ έσπασα λίγο. Έχω να το ακούσω και καιρό.

Σε αγαπώ πάντα, ταξιδεύεις μέσα στην καρδιά μου (μέχρι να με πάρει κι εμένα ο χάρος βέβαια).

R.I.P ή κάν' τα όλα ρημαδιό όπου είσαι

17 Νοεμβρίου 2012

"Εκείνη", ως ελάλησεν ο Δεληβοριάς






Υπάρχουν σχέσεις και σχέσεις. Θέλω να μιλήσω για μία, για την οποία αν ήμουν άρρεν θα ήταν τιμή μου να μου χρεώσουν το Οιδιπόδειο. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντοτε αναρωτιέσαι αν ο άλλος ξέρει, έχει καταλάβει, του έχεις πει πόσο τον αγαπάς. Λάθος. Αν του έχεις πει πως τον όρο unconditional love, μέχρι να τον βρεις και στο έτερον σου ήμισυ, τον έχεις συρραμμένο στο μυαλό σου με εκείνον, με εκείνη. Ας μην κρυβόμαστε, μιλάμε αποκλειστικά για Εκείνη. Άραγε τα σκέφτεται αυτά για να βρει τη δύναμη να έρθει πάλι κοντά σου; Δεν υφίσταται απορία όμως. Ξέρω ότι αυτά σκέφτεται για να σηκωθεί στα πόδια της. Αυτό είναι και το πιο επώδυνο, γιατί για μια ακόμη φορά μπορεί να σκέφτεται ανιδιοτελώς, με φανό αυτή τη δοτικότητα που ποτέ δε μετρίασε, που θυμίζει όσα βλέπουμε στις ταινίες τα κυριακάτικα μεσημέρια. Εδώ κολλάει μια από τις πιο όμορφες ατάκες που έχω ακούσει για Εκείνη και προέρχεται από τη συριαναδερφή μου,Ε. που βλέποντας και κλαίγοντας-ή το αντίστροφο γιατί υπήρχε πολύ σινέστοιμα στην ατμόσφαιρα, το chocolat σαν καλές μόνες που είμαστε, είπε ότι η εν λόγω πρωταγωνίστρια, η γεμάτη χαμόγελα και φροντίδα, της θυμίζει Εκείνην.  
Ας επιμείνω στα φροϋδικά μου σύνδρομα, όμως. Θεωρώ ότι γνωρίζοντας μας κάποιος και τις δυο, θα μπορούσε ευθαρσώς να με χαρακτηρίσει ως μιμητική διπολική τρελλάρα, γιατί έχει τόσα στοιχεία που ασπάστηκα και αφομοίωσα από νωρίς και συνεχίζω να υιοθετώ «χωρίς φόβο και πάθος». Τόσο κακό είναι δηλαδή που λαχταρώ το άσβηστο χαμόγελο της την ώρα που έκανε αποκλειστικά μόνη της την τούρτα για τα γενέθλια μας; Η αγάπη προσωποποιημένη μέσα σε σαντιγί και χρώματα. Ή που ακόμα και τώρα που κοντεύω να μετρήσω 27 χρόνια - είμαι κοινώς ολόκληρη δαμάλα, τα χέρια της ανοίγουν διάπλατα κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι για να απολαύσω η θρασυτάτη την αγκαλιά της και αδημονώ σα να είμαι 7 χρονών σπόρος; Μιλάω και στα λουλούδια από πολύ μικρή, γιατί τη θυμάμαι που όταν έβγαινε στο μπαλκόνι να κόψει βασιλικό έπαιρνε η φωνή της αυτή τη μαγική χροιά του νανουρίσματος..
Η ολλανδαδερφή μου, Μ. , επίσης, με το μοναδικό της τρόπο, μου θύμισε ότι με τα ίδια παιδικά μάτια που κοιτάω εγώ Εκείνη, μπορούν να τη βλέπουν κι άλλοι! Υπάρχει τιμή μεγαλύτερη από αυτήν;
Επειδή κάποια στιγμή έχω στο νου μου να φέρω κάποια πλάσματα στον κόσμο (καμιά ντουζινούλα βρε αδερφέ), μακάρι να σκέφτονται και εκείνα για τη μητέρα τους έστω και το 1 δέκατο από όσα σκέφτομαι για Εκείνη. Αυτό το κεφαλαίο ΕΨΙΛΟΝ είναι λες και μιλάω για την Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν κ εσένα. Εχέστην όμως. Είναι το προσωπικό μου τεφτέρι και θα γράφω ότι θέλω και όσο θέλω.
Σταματώ τώρα (κυκλοθυμική)  γιατί αμυντικά βγαίνει η σαρκαστική τάση παράλληλα με το (κύμα) (παρενθέσεων) και προτιμώ να ακούσω τις μουσικές που με έμαθε να αγαπώ για να έχω παρέα. Εξάλλου, το λέει και η ίδια όταν την αφήνουμε μόνη «μη στενοχωριέστε καλέ, εγώ έχω την πιο καλή παρέα, τα βιβλία μου και τη μουσική μου!». Το δικό μου βιβλίο για σήμερα θα είναι όλες οι ομορφιές της.

ΥΓ.  Ένα μήνυμα στο κινητό αρκεί πολλές φορές για να ξυπνήσουμε ύστερα από πολυετή λήθαργο και να κοιμηθούμε ήσυχοι το βράδυ. Άρωμα νυχτολούλουδου και γιασεμιού..και ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτα με τσίλι.

28 Οκτωβρίου 2012

Δερζ νο περφέξιο




Πάει καιρός μπόλικος, Γιάνγκο..
Έπρεπε όμως να κλείσει ο κύκλος της πλέμπας και αδράνειας, να χωνέψει καλά η κουρούμπα πόσοχρόνοέχασαπαναγιάΜουμεγαλόχαρη – εδώ σταυροκοπιόμαστε λυσσασμένα – με τις ανεπανάληπτες επιλογές μου, να πω κι άλλες τέτοιες κλισέ αttackάρες και να εμφανιστούν καταστάσεις triggerpoint ώστε επιτυχώς να ξανανοίξουν τα αυτιά και τα μάτια, να ξαναφυτρώσουν τα χέρια και η προβοσκίδα και η ουρά και το τρίτο ρουθούνι και να βγω στους 5 δρόμους να τρομάξω τους ανυποψίαστους γειτόνους (γιατί ναι, αυτός ήταν ο στόχος).
Δεν ξέρω τι ευφυήματα, τι λογοτεχνικά θαύματα, τι μπούρδα τέλος πάντων,  θα κατεβάσει η βάση δεδομένων μου από δω και μπρος, αλλά μια γεύση της πνευματικής μου δυσκινησίας δίδεται από τα ξεχειλωμένα σχεδόν χαμόγελα που μου προκαλεί το παρακάτω άσμα

http://www.youtube.com/watch?v=J2ZYieVpCMA