22 Ιουλίου 2011

Super Mario Galaxy!


Καμία διάθεση για πλάκες σήμερα. Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο δύσκολο, θαρρείς και έχει πίστες σαν το σούπερ Μάριο, τον κοντό μουστακαλή σατράπη υδραυλικό.(δάκρυα στη σκέψη του super Mario galaxy. Σαν όνειρο...) Τρέμω για τη στιγμή που θα πρέπει να αντιμετωπίσω τον κακό. Συνήθως θέλει 3 κατραπακιές για να τον νικήσω. Τώρα μπορεί να μη θέλω να τον νικήσω όμως. Χα!Μου την έφερα, η διχασμένη προσωπικότητα. Επόμενη πίστα προς το παρόν, να καταφέρω επιτέλους να σχεδιάσω τη μηχανή του χρόνου, να γίνουν όλα όπως πριν, να σταματήσει το αυτιστικό μου χέρι να πατάει ριπιτ σε χαρμόσυνα κομμάτια όπως το ρημαδιό, να μην μπλεχτώ σε αυτά που μπλέχτηκα, να ηρεμήσω την κούτρα μου όπως τότε. Ε.....με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς, μάλλον τον πούλο θα πάρω σ' αυτήν την πίστα.
Το ότι βουρκώνει το μάτι με τον ανατολίτη νταβά ξερειςτιλενεγιατουςκοντους σούπερ Μάριο, δεν πρέπει να με ανησυχεί πολύ. Χα!Πάλι μου την έσκασα, γιατί είναι η αρχή της ψύχωσης και πρέπει να με δει επαγγελματίας.
Δεν είναι το videogame και το ξέρεις. Είναι όλα τα άλλα. Αυτά που ψάχνω να βρω σε λέξεις πια.

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.



Μαρία Πολυδούρη 

16 Ιουλίου 2011

Βρε πότε εδώ και πότε αλλού, η τράμπα μας η κουρελού.



Θα τους βαφτίσω Κούλη και Λίνο. Τα κορίτσια τα βαφτίζω Τάνια και Κλάνια. Σαν τα κρύα τα νερά. Δυστυχώς όχι τόσο μπούζι ώστε να κοκκαλώσουν με εξμεν υπερδύναμη τους ΚουΛίνο. Να σου τα βρε, τα παιδιά τα αρρενωπά, μπάστακες σε μια όμορφη κοριτσίστικη νύχτα. Το "τσιμπούρι" αποκτά άλλη διάσταση ως έννοια, πιο ξανθομπαμπούρικη. Μια αγγελική φυσιογνωμία μπορεί να καταλήξει ο ορισμός της αφαίμαξης πίσω από το αυτί του απροστάτευτου από μαλακίες θύματος. Πόσο έξω μπορεί να πέσει κάποιος για κάποιον; Ας το επάνω μου: καμιά εκατοστή στρέμματα το έχω υπολογίσει.

Η ώρα κυλά, πανέμορφα πραγματικά. Μουσική παντού, σε κινήσεις, στα σώματα, στα πιώματα (όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι ρε παιδιά..) και έρχεται η στιγμή. Οκ, ευγενική απόκρουση. Το ανέκδοτο είναι ότι ακολουθεί η ίδια στιγμή με τράμπα τους ΚουΛίνο και δέκτες τα ίδια κοριτσόπουλα Τάνια-Κλάνια. Ε....φίλε μου....πόσο απελπισμένος πια? Όπα, όπα....κι εσύ, άλλε, διδακτορικό στην απόγνωση? Καλά το πας. Και το χέρι μου που κατευθύνεται με γροθιά στα ουμπαλάκια σου καλά το πάει. Από μόνο του. Δεν το ελέγχω. Μότο ζωής τους το "ό,τι αρπάξει ο κώλος μας", και θα τις αρπάξει σύντομα. 
Κουλαδάκι ανεπιθύμητο στην κοριτσίστικη μέση-δαχτυλίδι (γιατί είναι και μοντέλες-μην ξεχνιόμαστε). Βλέμμα Τάνιας στην Κλάνια, εξοργισμένο για το καραγκιοζιλίκι. Κλάνια σε παροξυσμικό νευρογέλωτα. Ιστορίες για αγρίους. Άγριες κι αυτές, δεν βγήκαν τώρα δα από τα βρακιά της μανούλας, αλλά ακόμα και οι "αποτέτοιες-αποκείνες" έχουν δυο-τρεις κλισεδομπαναλαρίες στη νοοτροπία τους. Οι παλιοσυντηρητικές, που δε γουστάρουν αλλαξοκωλιές και σενάρια beverly hills. Ουστ.

ΥΓ. Φαντάσου Τάνια μου, μίζερη και περίεργη Τάνια μου,  τι θα γίνει στας διακοπάς σας.
ΥΓ(διαφορετικό). Έχουμε και μια μόνιμη κούραση με τη μονιμότητα μέσα σ' όλα. Εξ' αυτού, κάτι αρχίζει και αλλάζει. Θα δείξει τί. Σασπένς ρε παιδί μου. Ντελίριο γενικολογίας, καλύτερα.
ΥΓ(καθυστερούκλα). Μόλις εντόπισα ότι το "παιδί" με ροκέ, γίνεται "απίδι". Περήφανη.
Ας δούμε τον πανέμορφο τώρα εφόσον τέλος καλά, όλα καλά. Χάπι end.