ΕΚΕΙ

Επειδή είμαι λίγο βραδύστροφη και απαιτεί η κούτρα μου χρόνο να εμπεδώσει γεγονότα και να αποκρυσταλλώσει μια άποψη, μπορώ τώρα να αναφερθώ στη συνάντησή μου με τον αγαπημένο μου συγγραφέα - ακούγεται σαν φράση από παιδικό λεύκωμα - που έλαβε χώρα προ διμήνου. Είχε έρθει ως ομιλητής σε σεμινάριο, στην ξενιτιά που κατοικώ. Εννοείται πως κωλοκάθισα στα καρεκλάκια του αμφιθεάτρου που θα γινόταν το σεμινάριο, μισή ώρα πριν, ντυμένη σα γύφτος για να μην προσέξει την απαράμιλλη ομορφιά μου( κι όχι επειδή είχα ξεσκιστεί στην κούραση όλη την εβδομάδα με διαδίκτυα και Java, και δεν είχα δύναμη ούτε στον κόρφο μου να φτύσω) και με πάρα πολύ εφηβικό ενθουσιασμό στην τσάντα μου. Στην ίδια τσάντα είχα το τελευταίο βιβλίο του, που με τύψεις ομολογώ ότι δεν το είχα τελειώσει τότε, και κάτι άλλα αντικείμενα γυναικολογικής φύσεως που δεν αφορούν τον αναγνώστη. Στο προκείμενο τώρα.. Καθόταν στην κορυφή του αμφιθεάτρου, δεν τον είχα εντοπίσει βεβαίως γιατί είχα καρφωθεί στο μπροστινό, πρώτο, με την καλύτερη ορατότητα, έδρανο. Όταν η εισηγήτρια του σεμιναρίου του απηύθηνε το λόγο, και κατάλαβα ότι ήταν ΕΚΕΙ, σχεδόν μου 'ρθε κόλπος. Στεντόρεια, καθαρή φωνή, όχι τόσο καθαρή άρθρωση, εύστοχα, κυνικά σχόλια, χιούμορ και σε γενικές γραμμές προσωπικότητα πολύ κοντά σε αυτή που ψυχογραφείς διαβάζοντας όλα τα βιβλία του. Τελείωσε η πρώτη μέρα του σεμιναρίου, συγκρατήθηκα για να μην πέσω στα πόδια του για ένα αυτόγραφο- αν έχεις το θεό σου δηλαδή, τι ξεπεσμός - και έφυγα κατενθουσιασμένη. Δεύτερη μέρα ήταν όλη δική του, αγόρευε, και αγόρευε, και αγόρευε... Άρχισα να εντοπίζω σημαδάκια ναρκισσισμού και παρτακισμού. Τσίμπημα απογοήτευσης. Δεν το άφησα να με κυριεύσει όμως! ΕΚΕΙ, μπάστακας η δικιά σου. Άρχισε μετά ένα υβρεολόγιο ξεγυρισμένο για τις μάχες του '21, θέμα που ουδεμία σχέση είχε με το θέμα του σεμιναρίου, αλλά δε βαριέσαι, κουβέντα 2ωρη να γίνεται. Κάπου φανατίστηκε, κάπου τσαντίστηκε, κάπου πλατείασε, κάπου κουράστηκα, κάπου χέστηκα από τη χαρά μου όταν τελείωσε το σεμινάριο. Όχι κάπου, ΕΚΕΙ..

Καλά τα αστεία όλα, και ο κυνικός λόγος με τα εριστικά νεανικά στολίδια. Πολύ αρέσκομαι σε τούτο το στυλ γραφής. Δεν έχω και κανένα άλλο στυλ βέβαια. Δεν ξέρω αν έχω καν στυλ. Δεν ξέρω ποιά είμαι..ε.., άλλη ώρα αυτά...ΠΡοσπαθώ να δώσω ένα τόνο χαρούμενο, για να μου δώσει ύστερα ο τόνος, ένα τόνο χαρούμενης χαράς, ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στο χαμό του Α. Το έμαθα πριν λίγο, μέσα σε ένα 5μηνο έφυγαν τρομακτικά άδικα - πότε είναι δίκαια όμως, να μου πεις - 2 νέοι άνθρωποι . Για τον πρωτο θα ξεσπάσω άλλη φορά. Ο δεύτερος που έφυγε και κηδεύεται μεθαύριο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί..Ποτέ δεν μπορω να καταλάβω γιατί. Μόνο ενέργεια μπορώ να στείλω στους ανθρώπους του που έμειναν πίσω, άιντε και κανένα λουκούμι από το νησί(απαράδεκτο αστείο, αλλά βγαίνει αμυντικά). Πρέπει να στηρίξω το φίλο μου, που τον υπερλατρεύω, και του ήταν κολλητός.

Α., μας την έκανες νωρίς, μανάρι μου...

Ρόδα, Τσάντα και Κοτσάνα 2010

Έκανα το ατόπημα εχθές βράδυ να βάλω με παρακίνηση της συγκατοίκου μου, τη νέα έκδοση-συνέχεια (αν θα τολμούσε κανείς να την αποκαλέσει έτσι) του Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα, του 1982. Δε δηλώνω φανατικός ακόλουθος της προ τριακονταετίας τριλογίας, ομολογουμένως όμως απόλαυσα παρακολουθώντας τη, το τρασ τιβι σε όλο του το μεγαλείο. Η διαφοροποίηση που εντόπισα στη συγκεκριμένη προσέγγιση του 2010, είναι μια μικρή κατάθλιψη που αναδύεται από ορισμένους ξεπε(ρα)σμένους ηθοποιίσκους, που δεν καταδέχεται να τους εμφανίσει πλέον ούτε το γυαλί, ούτε το πανί, ούτε οποιοδήποτε άλλο υλικό. Άσε που έχω την πεποίθηση ότι θα θεωρήθηκαν φαβορί, άρα και τους έχωσαν μέσα. Ενώ συνηθίζω να βλέπω την όποια σαβούρα μέχρι τελικής πτώσεως, τη συγκεκριμένη - ταινία εννοώ...- άντεξα να δώ μέχρι και τα 2 τρίτα. Ϊσως όταν αποκτήσω ψυχικό απόθεμα, δω και την υπόλοιπη, αλλάξω γνώμη και το ρυθμίσω να παίζει συνέχεια στο repeat. Το επιπόλαιο τμήμα της υπόθεσης, είναι ότι αυτή τη στιγμή κάνω διαφήμιση μέσω αντιδιαφήμισης, αλλά κάπου έπρεπε κι εγώ να τα πω..!