17 Νοεμβρίου 2012

"Εκείνη", ως ελάλησεν ο Δεληβοριάς






Υπάρχουν σχέσεις και σχέσεις. Θέλω να μιλήσω για μία, για την οποία αν ήμουν άρρεν θα ήταν τιμή μου να μου χρεώσουν το Οιδιπόδειο. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντοτε αναρωτιέσαι αν ο άλλος ξέρει, έχει καταλάβει, του έχεις πει πόσο τον αγαπάς. Λάθος. Αν του έχεις πει πως τον όρο unconditional love, μέχρι να τον βρεις και στο έτερον σου ήμισυ, τον έχεις συρραμμένο στο μυαλό σου με εκείνον, με εκείνη. Ας μην κρυβόμαστε, μιλάμε αποκλειστικά για Εκείνη. Άραγε τα σκέφτεται αυτά για να βρει τη δύναμη να έρθει πάλι κοντά σου; Δεν υφίσταται απορία όμως. Ξέρω ότι αυτά σκέφτεται για να σηκωθεί στα πόδια της. Αυτό είναι και το πιο επώδυνο, γιατί για μια ακόμη φορά μπορεί να σκέφτεται ανιδιοτελώς, με φανό αυτή τη δοτικότητα που ποτέ δε μετρίασε, που θυμίζει όσα βλέπουμε στις ταινίες τα κυριακάτικα μεσημέρια. Εδώ κολλάει μια από τις πιο όμορφες ατάκες που έχω ακούσει για Εκείνη και προέρχεται από τη συριαναδερφή μου,Ε. που βλέποντας και κλαίγοντας-ή το αντίστροφο γιατί υπήρχε πολύ σινέστοιμα στην ατμόσφαιρα, το chocolat σαν καλές μόνες που είμαστε, είπε ότι η εν λόγω πρωταγωνίστρια, η γεμάτη χαμόγελα και φροντίδα, της θυμίζει Εκείνην.  
Ας επιμείνω στα φροϋδικά μου σύνδρομα, όμως. Θεωρώ ότι γνωρίζοντας μας κάποιος και τις δυο, θα μπορούσε ευθαρσώς να με χαρακτηρίσει ως μιμητική διπολική τρελλάρα, γιατί έχει τόσα στοιχεία που ασπάστηκα και αφομοίωσα από νωρίς και συνεχίζω να υιοθετώ «χωρίς φόβο και πάθος». Τόσο κακό είναι δηλαδή που λαχταρώ το άσβηστο χαμόγελο της την ώρα που έκανε αποκλειστικά μόνη της την τούρτα για τα γενέθλια μας; Η αγάπη προσωποποιημένη μέσα σε σαντιγί και χρώματα. Ή που ακόμα και τώρα που κοντεύω να μετρήσω 27 χρόνια - είμαι κοινώς ολόκληρη δαμάλα, τα χέρια της ανοίγουν διάπλατα κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι για να απολαύσω η θρασυτάτη την αγκαλιά της και αδημονώ σα να είμαι 7 χρονών σπόρος; Μιλάω και στα λουλούδια από πολύ μικρή, γιατί τη θυμάμαι που όταν έβγαινε στο μπαλκόνι να κόψει βασιλικό έπαιρνε η φωνή της αυτή τη μαγική χροιά του νανουρίσματος..
Η ολλανδαδερφή μου, Μ. , επίσης, με το μοναδικό της τρόπο, μου θύμισε ότι με τα ίδια παιδικά μάτια που κοιτάω εγώ Εκείνη, μπορούν να τη βλέπουν κι άλλοι! Υπάρχει τιμή μεγαλύτερη από αυτήν;
Επειδή κάποια στιγμή έχω στο νου μου να φέρω κάποια πλάσματα στον κόσμο (καμιά ντουζινούλα βρε αδερφέ), μακάρι να σκέφτονται και εκείνα για τη μητέρα τους έστω και το 1 δέκατο από όσα σκέφτομαι για Εκείνη. Αυτό το κεφαλαίο ΕΨΙΛΟΝ είναι λες και μιλάω για την Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία λεν κ εσένα. Εχέστην όμως. Είναι το προσωπικό μου τεφτέρι και θα γράφω ότι θέλω και όσο θέλω.
Σταματώ τώρα (κυκλοθυμική)  γιατί αμυντικά βγαίνει η σαρκαστική τάση παράλληλα με το (κύμα) (παρενθέσεων) και προτιμώ να ακούσω τις μουσικές που με έμαθε να αγαπώ για να έχω παρέα. Εξάλλου, το λέει και η ίδια όταν την αφήνουμε μόνη «μη στενοχωριέστε καλέ, εγώ έχω την πιο καλή παρέα, τα βιβλία μου και τη μουσική μου!». Το δικό μου βιβλίο για σήμερα θα είναι όλες οι ομορφιές της.

ΥΓ.  Ένα μήνυμα στο κινητό αρκεί πολλές φορές για να ξυπνήσουμε ύστερα από πολυετή λήθαργο και να κοιμηθούμε ήσυχοι το βράδυ. Άρωμα νυχτολούλουδου και γιασεμιού..και ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτα με τσίλι.

3 σχόλια:

margkw είπε...

ηρθα κι εγω λοιπον εδω περα και δεν εχβω και ιδεα τι να σου πω..απλα μαζευω μυξες και δακρυακια , και σε κανω μια απομακρυσμενη, υπερζεστη αγκαλια ομως..

showgirl είπε...

Κλείσαμε και δεν πρόλαβα να στο πω....
Θα στο γράψου όμως καθότι τα σκρίπτα μάνα (ποια μάνα;;; Η δική μου ή δική σου).
Άσχετη με λατινικά βλέπεις.
Μανάρι μου γλυκό μεγάλη συγκίνηση ενιώθω και ξέρεις γτ.
Όπως σε φαντάζομαι να φτιάχνεις αλαφιασμένη κιμαδόπιτες (ναι ναι μόνο αυτό μου έμεινε γτ είμαι μεγάλη λιγούρο) ήθελα να σε πω ότι είσαι σαν Εκείνη. Αλλά δεν επρόλαβα καθότι αλλάξαμε θεματάκι μέσα σε τρελή υπερένταση.
Σε φιλώ!

Ευτύχω είπε...

Εντάξει, έχω γίνει υπερευαίσθητη (εδώ σ ακούω Showgirl να μου λες, "ναι, γιατί πριν τι ήσουνα μαρή..?") και μόλις διάβασα τα σχόλια τρέξαν τα δάκρυα βροχή και η αγουρίδα μέλι.Κανενα νόημα.Είστε οι πιο γαμάτες και οι δυο. Νομίζω βασικά πως η μία είναι πιο ομορφη. (τις βάζει και ξεφροσιάζονται - ξερίζωμα τρέσσας από το κρανίο, σπασμένο το γαλλικό το μανικιού)