14 Ιουνίου 2011

Κυρα Νίτσα, σ' αγαπώ.



Το αγαπημένο μου θέμα: ταξίδι με πλοίο της γραμμής.
(επιλογή soundtrack, ένα καλοκαιρινό χιτ...)

Αναμονή ένα τέταρτο στη ζέστα του καλοκαιριού, τα πρώτα καντήλια ακούγονται από κυρίους που έχουν ζωστεί ως αμπιγέρ, τη θερινή γκαρνταρόμπα της μαντάμας τους και στάζει ο ιδρώτας από μέτωπο στα δάχτυλα των ποδιών τους, εξ' ού και γλίστρα με τη σαγιονάρα και συνεπαγόμενο καντήλι-μανουάλι.
Αντιμετωπίζουμε με συνταξιδιώτη και φίλο Δ. το πλοίο σαν ον με προσωπικότητα και όνειρα, δι' αυτού αισθανόμαστε λύπηση που κοντεύει να βουλιάξει από τον κόσμο. Η λύπηση φεύγει μαλλιοκούβαρα μπροστά στα  αγριοκοιτάγματα που δέχεται ο φίλος Δ.: τόλμησε να διανοηθεί να πάρει μία από τις 3 καρέκλες που στην κατοχή της έχει μια κυρα Νίτσα (όλες έχουν το ίδιο όνομα), με το κατοχικό σύνδρομο. Είναι ΟΛΕΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ. Αν μπορούσε θα αράδιαζε σε κάθε μια από ένα καφάσι κονσέρβες λαντσιον μιτ (αυτό το κρέας-πτώμα αγνώστου προελεύσεως που ανοίγει με τον πιο ηλίθιο τρόπο με το κλειδάκι και πάντα πετσόκοβα τα χέρια μου, μπορεί τελικά εγώ να είμαι η ηλίθια). Η κυρα Νίτσα λοιπόν, κρατάει την καρέκλα μας και τσιγάρο στο χέρι και μας αφήνει τη στάχτη της παντού. Την αγαπάμε γι' αυτό. Είναι γνήσια κυρά(νι)τσα.
Αναγκαζόμαστε να την αφήσουμε μαζί με τις παράλογες βλέψεις μας να καθίσουμε κάπου και κατευθυνόμαστε στο "καφέ" του καταστρώματος, που πλέον έχει ουρά τράπεζας, συγκεκριμένα πρωινού συνταξιοδότησης. Τη στιγμιαία επιχειρηματική μου σκέψη για πλανόδιο που πουλάει αριθμημένα αρωματισμένα χαρτάκια με σειρά προτεραιότητας για τέτοιες περιπτώσεις, διαδέχεται νευρικό γέλιο με τον "καραβίσο" καφέ φρέντο καπουτσίνο, για τον οποίο έγινε η εξής ερώτηση από τον μπαρτεντερ:
-καπουτσίνο ή εσπρέσο είπατε?
-καπουτσίνο, απάντησε ο ανυποψίαστος φίλος μου, και ο υποψιασμένος έμπειρος μπαρτέντερ γέμισε μπρος στα έκπληκτα μάτια μας το μισό ποτήρι με γάλα φρέσκο από τα λιβάδια της Ανγκόλας, και το άλλο μισό με εσπρέσο. "Πιες το γαλατάκι σου", σκέφτηκε αυτοσαρκαστικά ο συμπλέων Δ. αλλά δεν το 'πε. Νευρικό γέλιο και ο διπλανός πελάτης, προηγουμένως ανυποψίαστος, τώρα ξεχείλιζε το είναι του υποψία και φανατισμό για φρέντο εσπρέσο.
Κάποια στιγμή, κάπου μεσοπέλαγα, καταφέραμε να καθίσουμε κάπου στο κατάστρωμα. Ακριβώς μπροστά μας, οι συνηθισμένες καλτ φυσιογνωμίες παιδακίων, που σκοτώνονται στο τρέξιμο αλλόφρονα, χωρίς κανένα λόγο, είναι παιδάκια θα μου πεις, τι λόγο χρειάζονται. Τα χρειαστήκαμε εμείς όμως, όταν έπαιρναν σβάρνα στο διάβα τους το λαπτόπι του συνοδοιπόρου Δ. Όμως, παιδάκια και κυνηγητό υπήρχαν στα πλοία πριν από τα λαπτόπια, άρα ΒΟΥΛΩΝΕ. 
Το ζενίθ του ταξιδιού ήταν βέβαια στην αποβίβαση. Ο Πανέξυπνος που καλλιεργείται στους κάμπους της ορεινής ευφυίας και υπάρχει σε αφθονία στα ταξίδια, έχει την ψευδαίσθηση ότι δεν καταλαβαίνει κανείς τις μανουβραρισμένες κινησούλες που κάνει σπρώχνοντας λίγο λίγο για να βγει πρώτος και να μας νικήσει όλους. Πραγματικά τεράστια νίκη. Τον φαντάζομαι σπίτι του να χοροπηδάει υστερικά πλην όμως χαιρέκακα σκαλίζοντας τη μύτη του, γιορτάζοντας το θρίαμβο και τη σύζυγο να τον κοιτάει έντρομη και αυτοχαστουκώμενη που δεν άκουσε τη μάνα της τότε. Άνετα του έσκαγα σακίδιο με φυγόκεντρο δύναμη στη μούρη. 
Πατήσαμε πειραιώτικη γη. Γεια σου, ρε ταξίδι.


ΥΓ. Αφιερωμένο στο Δ. και τον Μπαναότη που μοιράστηκαν μαζί μου με την ίδια κυνικογαμοσταυριδική διάθεση, αυτή την εμπειρία.


6 σχόλια:

margkw είπε...

να σου πω κατι?Εγω πολύ γελασα και έφτιαξε κάπως η διάθεση με τούτη την περιγραφη.!!Ακούω Cat power και θελω να ερθω στη Συρο

showgirl είπε...

Μαργαρώ τις πρώτες 10 φορές το παίρνεις στην πλάκα καθώς νομίζεις ότι παίζεις σε cult ταινία του 80. Μετά κάπου χάνεις τη μπάλα και θέλεις απλά την ησυχία σου. Εφού σε καταλαβαίνω πλήρως! Φιλιά από το γκρεμισμένο σπίτι μας.

freebird είπε...

ευγε Eftycho mou!!
για την ματιά απο 'ανωτέρω' που αφήνει μπολικο περιθώριο for the laughter-humour process να ξεχυθεί ακάθεκτη, σαν λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας!!! Αχ Νιτσαμ',Νιτσαμ'(πες το Γρήγορα!!) τουλάχιστον η showgirl γνωρίζει ότι χάνει την μπάλα, ενω οι υπόλοιποι την ψάχνουν σε κάθε τους ταξιδι, ειτε ειναι στεριας ειτε θάλασσας!!καιείναι μεγάλη μπαλα-ισα με 3 καρεκλες η ένα καπουτσινόγαλο φουσκοφραπέ!!

Ευτύχω είπε...

Ο ξερόβραχος σε περιμένει margkw μου, το ξεύρεις. Αγαπημένη μου,Ε, ελπίζω να φτάσει γράμμα μου στο γιαπί μας..Το στέλνω με το παραπαίδι του κυρΜιχάλη του ταπετσέρη, του δωκα και δυο λίρες μποναμά. Σου δηλώνω το λοιπό, ότι ακόμα φανατικογελώ με τα ταξίδια μας αυτά. Είναι πλέον μέρος της ζωης μας-μην το αρνείσαι. Σου φύλαξα και ταχινόπιτα, να τη βάλεις κάτω απ'το μαξιλάρι σου μπας και δεις κανα γαμπρό στον ύπνο σου. Μη λησμονείς-κι εγώ έτσι βρήκα το Διαμαντή, τον ψαρά, μην κοιτάς που τον έθαψα πριν την ώρα του. Θα έχει σαπίσει-η ταχινόπιτα,γιατί ο Διαμαντής έχει σαπίσει σίγουρα- μέχρι να φτάσει το παραπαίδι, καλύτερα μην τη φας.
Ασπασμούς σε όλο το χωριό

showgirl είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
showgirl είπε...

Την έφαγα την ταχινόπιτα και μετά διάβασα το γράμμα σου. Τι κρίμα μόλις έφαγα τους υποψηφίους γαμπρούς, είχε και κάτι άσπρα ζωύφια μέσα αλλά όπως ξέρεις η φτώχεια μας δεν αντέχετε όποτε και λίγο πρωτεΐνη δεν ήταν άσχημη. Και σου είπα να τον στεφανωθείς τον Διαμαντή αλλά εσύ, εκεί φεμινίστρια, δεν ήθελες. Τώρα θα είχαμε και μία σύνταξη και δεν θα χρειαζόταν να πλένουμε ασπρόρουχα στη σκάφη για να αγοράσουμε λίγο αλεύρι να φτιάξουμε ψωμί (σκηνή από το "Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο" http://www.youtube.com/watch?v=nYj25LK7x9Q&feature=related στο 04:34 ).
Να δώσεις χαιρετίσματα στους φίλους μας τους αστυφύλακες καθώς και περιμένω να φέρεις τα κασμίρια από την πρωτεύουσα.