30 Μαΐου 2011

Το μινόρε του τε -νε- κέ



Είχα εψές την τύχη να παρακολουθήσω ένα εξαιρετικό μουσικό σχήμα, στου οποίου το όνομα δε θα αναφερθώ, μην καταλάβει κανείς ότι παίρνω ποσοστά ικανά να ζήσουν και τα δισέγγονά μου (ψέμα, φτώχεια καταραμένη). Καθόμουν στην πρώτη σειρά του θεάτρου, δυστυχώς καθόμουν, γιατί ήθελα να πεταχτώ όρθια και να χορέψω μέχρι δραματικό καρσιλαμά Δράμας. Τα 5 άτομα που ήταν επί σκηνής, επέλεξαν γύρω στα 8 κομμάτια από τη ρεμπέτικη μουσική και τους άλλαξαν τα φώτα, με την καλή -την καλύτερη για την ακρίβεια!- έννοια.

Κάθε φορά που μ' αρέσει κάτι εξαιρετικά πολύ, βουρκώνει ανεξέλεγκτα το μάτι το τσακίρικο και εχθές μια απ' τα ίδια. Χαρούμενες μουσικές και το δάκρυ κορόμηλο. Απόλυτα λογικό. Λογικά τότε, μου απευθύνει το λόγο η 6η προσωπικότητα μου, η Λαμπετική "είσαι ευαίσθητη, κορίτσι μου." Δεν χρειάζεται να παρατεθεί ο διάλογος που ακολούθησε μεταξύ τριών προσωπικοτήτων μου (συμμετείχαν με το έτσι θέλω η Κροποτκινική και η πρωτοεμφανιζόμενη Σαββοπουλική) που κατέληξε σε έντονο διαξιφισμό. Οι υπόλοιπες που παρακολουθούσαν τη λογομαχία αποφάσισαν να χωρίσουν τα τσανάκια τους για λίγο καιρό ωσότου να κοπάσει η καταιγίδα που ξέσπασε στο μυαλό μου μόλις τους είδα. Τους πέντε.

Το θέμα όμως δεν είναι η απόδοση των πέντε, που κατά την ταπεινή μίζερη γνώμη μου απογείωσαν τα επιλεγμένα κομμάτια, αλλά η γνώμες των εξ' απροόπτου φιλόμουσων και τουλάχιστον βιρτουόζων ακροατών, που αντί για τσίπουρα και χταποδοκροκέτες ξεγελάστηκαν από άλλους ταλαντούχους φιλόμουσους και ήρθαν στη συναυλία. Όταν άκουσα το πόρισμα "με πήρε ο ύπνος", με πήρε ξώφαλτσα ένα βόλι και μου 'πεσε το αυτί. Με δυσκολία το μάζεψα, μαζί και την αγανάκτηση μου. Κάθε γνώμη όμως σεβαστή. Ναι, νομίζεις. Σε κάτι τέτοιες γνώμες αντιτάσσεται η έννοια του Λογοφασισμού, και καλά κάνει. Αγαπητοί αξιότιμοι, χοντροκομμένοι τενεκέδες, γιατί ήρθατε στη συναυλία? Αφού δε σε πάει η βιόλα, χαζοβιόλα ούτε εσένα το κοντραμπάσο, λαμπερό μου μπάζο. Είναι δυνατόν, να καίνε τα δάχτυλά τους οι μουσικοί on stage και εσύ μέσα στη μια ώρα παράστασης να παθαίνεις χαρμάνιασμα, συχνοουρία, γάγγραινα κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο?

 Είναι δυνατόν. Και λυπηρόν. Αλλά αυτή είναι μόνο η γνώμη των 34 εν παραλλήλω προσωπικοτήτων, που ζουν εντός της κεφαλής μου. Δυστυχώς ανάμεσά τους, σε κάτι τέτοια θέματα, αποκτά ανάστημα η Γιωργοπαπαδοπουλική.

"Πάρετε" μια γεύση, και ο καθένας ας κρίνει ως νομίζει.
Το μινόρε του τεκέ











1 σχόλιο:

margkw είπε...

εξαιρετικότατο..μόνο αυτό.σε ζηλεύω λίγο.